تاثیرآموزش نقش های پرستاری برآگاهی و نگرش پرستاران، در مراقبت از بیماران مبتلا به پارکینسون

زمینه و هدف: پارکینسون نوعی اختلال نورودژنراتیو شایع مزمن با سیر پیش رونده است. برای دسترسی بهتر و آسان تر­در مراقبت این­بیماران به­پرستار متخصص نیاز می­باشد. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر­ آموزش نقش­های پرستاری بر­آگاهی­و­نگرش پرستاران، پیرامون مراقبت از بیماران مبتلا به پارکینسون بود.   روش بررسی: ­ در این مطالعه نیمه تجربی 102­پرستار دانشگاه­های علوم پزشکی کرمان در­ سال 1388، در دو گروه مورد و شاهد انتخاب شدند.­­ ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه خود ساخته بود. پس از انجام آزمون اولیه­ برنامه­های آموزشی به­روش سخنرانی، پرسش و پاسخ و بحث گروهی و در اختیار قرار دادن جزوه آموزشی اجرا گردید.3 هفته بعد، آزمون نهایی به عمل آمد­. اطلاعات با نرم افزار spss-15 و با استفاده از روش­های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته­ها­: مقایسه­­ قبل و بعد از آموزش نسبت به ماهیت بیماری و نقش­های گروه مورد بین آگاهی کلی با میانگین­(17/3± 51/7)­ و نگرش کلی با میانگین­(22/5± 35/8) اختلاف معنی­دار آماری نشان داد­(000/0 p< ). بین میانگین آگاهی و نگرش نوبت اول و ­ دوم گروه شاهد اختلاف معنی­داری مشاهده نشد. مقایسه­کلی تاثیر آموزش­­ گروه مورد و نتایج نوبت اول و­دوم­گروه شاهد، اختلاف معنی­دار آماری را نشان داد­(000/0 p< ). نتیجه­گیری: آموزش بر ­ آگاهی و نگرش واحدهای مورد پژوهش نسبت به ماهیت بیماری پارکینسون و نقش ­ های آموزشی ­ ، مراقبتی و حمایتی تاثیر­داشته است، بنابراین­ وجود مداخلات آموزشی مربوط به نقش­های پرستاری در مراقبت از­بیماران پارکینسون ضروری است.